Begin mei 2020 ging ik met mijn Afghaanse windhond Azhar van 10 jaar naar mijn dierenarts vanwege prostaatklachten. Zij verwezen mij door voor een echo en daaruit bleek een vergrote prostaat, waarop ik chemische castratie mee kreeg. Hier leek Azhar licht positief op te reageren maar na een paar maanden ging het opeens veel slechter met hem. Hij at en dronk helemaal niet meer en lag opgekruld in zijn mand.
Met doekjes water en later spuitjes zorgde ik er voor dat hij nog wat water binnen kreeg, eten lukte helemaal niet meer. Azhar vermagerde enorm snel en het leek er op dat hij aan het doodgaan was.
Om een lang verhaal kort te maken...
Na zo’n 2 maanden ging ik terug naar mijn huisarts ter controle met een weer helemaal gezonde huid waar geen plekje meer op te zien was.
TBD: de foto’s van hoe de plekjes zich getransformeerd hadden naar lelijke wonden, tot de korst er af viel, tot en met de snelle genezing die volgde met weer een gave huid alsof er niets gebeurd was.
Er zit nog wel een heel klein stukje littekenweefsel, wat ik ging behandelen met DMSO-gel en ook dat is nu bijna weg. Dank André voor deze geweldige MMS-tip, waardoor hondje en baasje weer kerngezond verder genieten in het leven.
Het hele verhaal staat hier: https://docs.google.com/document/d/16arQdQO3u8XkdyLHCqu4DT2BumRNez_3yp66iedyiCU/edit#