Bron: https://revista.saludcyt.ar/ojs/index.php/sct/article/view/699/1222
Manuel Aparicio-Alonso - Verónica Torres-Solórzano https://doi.org/10.56294/saludcyt2024699
Chloordioxide is een krachtig en kosteneffectief oxidatiemiddel dat zowel in vitro als in vivo kankerbestrijdende activiteit heeft aangetoond. Het voorgestelde mechanisme omvat het vrijkomen van vrije radicalen, die het delicate oxidatieve evenwicht in kankercellen verstoren. Volgens de casus heeft de patiënt vrijwillig gekozen voor een medelevende chloordioxidetherapie boven het voortzetten van conventionele chemotherapie en immunotherapie vanwege bijwerkingen en onzekere overlevingsresultaten. De concentratie van de chloordioxide-oplossing was 1/100 keer lager dan de LOAEL-drempel (het laagste niveau van waargenomen schadelijke effecten), waardoor de gezondheid van de patiënt niet in gevaar kwam.
Dit is de eerste follow-up bij patiënten met de diagnose gemetastaseerde prostaatkanker, die tumorreductie vertoonden op verre plaatsen van de primaire tumor zonder bijwerkingen. Deze voorlopige observatie suggereert dat chloordioxide en zijn vrije radicalen potentiële mediatoren zouden kunnen zijn van een antikankerreactie. Het is echter absoluut noodzakelijk om het belang te benadrukken van het uitvoeren van rigoureuze klinische onderzoeken om deze eerste bevindingen te valideren.